Locatie: Ten noorden van Kong Karls LandWGS84: 79°10'NB-28°16'OL
Het weer: licht bewolkt, zeer goed zicht
Temp: 4°, 1018,3Hp
We zijn verrast door het pakijs. De wind bracht pakijs vanuit het noordoosten en de stroming voerde deze nacht pakijs aan vanuit het zuiden. We zijn dus ingesloten (zie ook bericht tussendoor). Voor de bemanning van de Shokalskiy was dat natuurlijk de hel op aarde en ze deden er alles aan om ons uit het pakijs te krijgen, maar we gingen maar langzaam vooruit. Om een voorbeeld te geven: Vanmorgen rond 7.00 waren we op 79°10'NB-28°16'OL en om 16.30 waren we op 79°11'NB-27°45'OL. We hebben daarbij dus nog geen volledige graad naar het westen afgelegd, 31 minuten om precies te zijn. Als je weet dat 1 graad 60 zeemijl is en 1 minuut dus 1 zeemijl (1 graad is 60 minuten), is het dus duidelijk dat we 31 zeemijl (ongeveer 57km) hebben afgelegd in negen en een half uur. Persoonlijk gaf mij dit toch wel een positief gevoel van avontuur. Dit is een expeditie, geen toeristenreisje. Dit is wat de eerste ontdekkingsreizigers in dit gebied ook meemaakten. Het ijs is hier een halve meter tot een meter dik. De Shokalskiy kan daardoor, maar langzaam. Het is natuurlijk wel zo dat we hier niet eeuwig kunnen blijven vaststeken. Wordt dus zeker vervolgd, misschien zelfs in dit bericht.
IJsberen zijn fenomenabele dieren. Een voordeel van vastzitten in het pakijs was wel dat er ook gedurende de hele dag nieuwsgierige ijsberen kwamen kijken. Eentje kwam zelfs tot een afstand van minder dan 10 meter. Een paar andere konden we alleen met de verrekijker bewonderen. Ook zijn er hier nogal wat vogels. Tussen de massa drieteenmeeuwen waren er ook een paar middelste jagers (Stercorarius pomarinus) te zien. Dat is een vogel die niet zo heel veel voorkomt in dit gebied.
Tussendoor waren er nog lezingen van onze expeditie bioloog over de verschillen tussen zuidpool en noordpool, van onze expeditie historicus over de ontdekking van de North West Passage en van onze kayak begeleider over de geschiedenis van de kayak. Die laatste werd onderbroken door een ijsbeer alarm. Een ijsbeer op zo'n 150 meter afstand was uit het niets opgedoken. Het was een jong mannetje die tot bij ons kwam (20 meter), maar zijn nieuwsgierigheid ging snel voorbij toen de zware motoren van de Shokalskiy weer op volle toren begonnen te draaien. Er was ook nieuws over het pakijs waarin we vastzaten. Er zou open water ontdekt zijn en we zetten koers daarnaartoe.
Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short
