Translate

zondag 3 augustus 2008

Svalbard Expedtie Barentsoya, Edgeoya, Freemannsundet, Discobukta





Voormiddag
Locatie: Kust Barentsoya
WGS84: 78°59'NB-23°10'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 5°C,1019,0Hp

Ik heb deze nacht eindelijk een keer een deftig aantal uren geslapen (6 dus). De dag begon prachtig met een onbewolkte hemel. We hadden dan ook een fantastisch zicht op de kustlijn van Barentsgoya, met afgekalfde ijsbergen met grillige vormen, maar ook zeeijs op onze weg. Voor degene die dat moois allemaal niet wilde zien, was er een lezing van de expeditie historicus over de "Verovering van de Noordpool". Op een grotere ijsplaat zagen we een moeder ijsbeer met een jong. We hebben ondertussen al meer dan tien ijsberen gezien, maar altijd alleen. Dit was dus de eerste keer dat we een moeder met haar jong zagen.

Locatie: Freemannsundet
WGS84: 78°12'NB-21°24'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 2°C,1018Hp

De Freemannsundet blijft even mooi. Prachtige lichtinval, voorbijdrijvende ijsbergen, en zelfs een paar rendieren op de kust.

Namiddag
Locatie: Discobuta
WGS84: 77°56'NB-21°02'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 9°C,1018,8Hp

Er leek geen einde te komen aan het stralende weer. Op Discobuta (disco=eend) broeden zo'n 6000 drieteenmeeuwen in een reusachtige kloof. Op de vrij brede en lange kust liggen walvisbeenderen van enkele honderden jaren oud. Walvisjacht begon op Svalbard al in de 16de eeuw. Maar hoe verder de kust op, hoe ouder de walvisbeenderen gedateerd worden, tot zelfs enkele duizenden jaren. Tijdens de laatste ijstijd drukte een massa ijs op dit deel van de wereld en duwde letterlijk de grond naar beneden door het gewicht van het ijs. Na de laatste ijstijd zijn die delen (dat geldt voor veel delen van Scandinavie) langzaam terug omhoog gekomen zodat de kustlijn stilaan omhoog gekomen is. Dit is een proces dat nog steeds verder voortduurt. Dus de walvissen die aangespoeld zijn op de kust van Discobuta duizenden jaar geleden, hebben hun beenderen achtergelaten. Door het omhoogkomen van de aarde is de kustlijn verder opgeschoven en die walvisbeenderen liggen dus veel verder op het land. Op het land groeien knolletjesduizendknoop, sneeuwboterbloem, achtster, en nog andere planten die ik nog moet determineren.

We zijn nu onderweg naar Hansbreen. Er zijn enkele dwergvinvissen gezien door andere expeditieleden onderweg, maar ze waren even snel verdwenen als ze verschenen waren. Ik heb ze zelf dus gemist, zoals de meesten trouwens. Morgen hopelijk meer geluk...

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short