Translate

woensdag 27 augustus 2008

Svalbard Nieuws: Noren Pakken Russen

De beschermde viszone rond Svalbard, ingevoerd door Noorwegen in 1977.

Svalbard/Spitsbergen is onder Noors beheer. De Noorse kustwacht heeft tijdens het weekend de tweede Russisch vissersboot in minder dan een week tegengehouden bij Spitsbergen. Het schip van de kustwacht met de toepasselijke naam "Svalbard" heeft de grote Russische vissersboot “Nikolay Afanasyev” tegengehouden omdat er verdenkingen waren dat de visvangst illegaal gebeurde. Het Russisch vissersschip werd weer vrijgelaten nadat de zaak was uitgeklaard met de Noorse autoriteiten.
Eerder deze week werd door de Noorse kustwacht de "Korund" tegengehouden omdat die werd verdacht van te kleine vissen te vangen, wat verboden is. De “Nikolay Afanasyev” werd vorig jaar al eens aan de ketting gelegd wegens het illegaal varen in Noorse wateren.

Bron: Barents Observer

maandag 25 augustus 2008

Arctic Mars Analog Svalbard Expedition (AMASE)

Sinds 2003 is de Arctic Mars Analog Svalbard Expedition (AMASE) bezig met testen van procedures en instrumenten nodig om sporen te vinden van organisch leven op Mars. Tijdens de jaren van onderzoek zijn er ondertussen meer dan honderd wetenschappers en ingenieurs van verschillende instituten van over de hele wereld in het project aan het werk geweest, onder leiding van de Noorse expeditieleider Hans Amundsen. De instrumenten worden getest voor de NASA Mars Science Laboratory missie (2009) en de ESA ExoMars missie (2013).
Bockfjorden, op Svalbard is de ideale plaats om deze testen uit te voeren met een perfecte combinatie van vulkanische activiteit, warmwaterbronnen, en permafrost. Ook is de koolstofafzetting daar identiek aan de koolstofafzetting op de Mars meteoriet ALH84001 en dat komt nergens anders voor in de wereld.
De instrumenten die getest worden zijn onder andere instrumenten die organische samenstellingen analyseren, mineralen identificeren, micro-eiwit onderzoeken, cameras, grond radar, infrarood spectometer, enz.

Bron: SpaceRef

Officiƫle Website: Arctic Mars Analog Svalbard Expedition (AMASE)

donderdag 14 augustus 2008

Svalbard Nieuws: Haai Eet IJsbeer??


In de maag van een Groenlandse haai, gevonden bij Svalbard, is een kaaksbeen gevonden van een ijsbeer. Kit Kovacs, van het Norwegian Polar Institute zegt dat het niet duidelijk is of de haai de beer heeft aangevallen en opgegeten of de haai het karkas van de beer heeft gegeten en dat de ijsbeer dus al dood was. Groenlandse haaien zijn jagers die 7 meter lang kunnen worden en tot 1 ton kunnen wegen, maar experts zeggen dat zelfs zo'n haai het heel moeilijk zou hebben met een ijsbeer dus denken ze dat de ijsbeer hoogstwaarschijnlijk al dood was voor deze werd opgegeten door de haai. Jeffrey Gallant, co-director van een Canadese Greenland shark education and research group, zegt dat er geen mogelijkheid is voor de Groenlandse haai om een ijsbeer aan te vallen tenzij die gewond zou zijn of heel ziek.

Bron: The Telegraph

Deze foto heb ik een paar weken geleden genomen op Svalbard. IJsberen kunnen makkelijk 500kg worden en ze zijn heel sterk. Persoonlijk lijkt het mij ook heel moeilijk voor een zelfs grote haai als de Groenlandse haai een gezonde ijsbeer op te eten of zelfs maar te grijpen, zelfs als die zwemt.

maandag 11 augustus 2008

Svalbard Expedition Website Ready

For the English speaking expedition members of the Arctic/Svalbard expedition July 26 - August 6 2008, I have the website with pictures and movies ready:

http://users.skynet.be/fa005983/svalbard/inden.htm

Enjoy.

vrijdag 8 augustus 2008

Svalbard Expeditie Website


De Nederlandstalige website van mijn pas afgelopen Arctica/Svalbard expeditie 2008 is klaar en is on line gezet. Ik raad aan de site eerst volledig te laten laden vooraleer verder te kijken. Voor commentaar kan je altijd terecht op het email adres onderaan de website.

Website: Website Arctica/Svalbard Expeditie: Arthur van Rhee: 25 juli - 6 augustus 2008

woensdag 6 augustus 2008

Svalbard Expeditie Tromso, Brussel





Na een vrij korte tijd in Tromso zijn nog enkelen van ons na de middag vertrokken naar Oslo. Daar heeft dan ieder zijn eigen vlucht genomen naar huis. U begrijpt het al. Ik ben veilig en wel thuisgekomen. Tegen volgende week zal ik een website opzettten met onze avonturen.

For the English speaking expedition members...

I am home again safe. I will have a website ready around next week or so, in Dutch and in English, with pictures and video. So keep tuned.

dinsdag 5 augustus 2008

Svalbard Expeditie Longyearbyen, Tromso



Voormiddag
Locatie: Longyearbyen
WGS84: 78°13'NB-15°36'OL
Het weer: Zonnig, helder
Temp: 9°C,1014,8Hp

Vanmorgen zijn we van boord gegaan en hebben we afscheid genomen van de Akademik Shokalskiy. Voor mij was dit mijn tweede reis naar de poolgebieden met de Shokalskiy en ik kan "mijn trouwe vriend" alleen maar het allerbeste toewensen. Ook Brandon Harvey, die ook voor de tweede keer mijn expeditieleider was, wens ik nog vele mooie reizen toe in de poolgebieden. Brandon en ik hebben van elkaar afscheid genomen met een "hug". Wie weet, zien we elkaar nog wel eens terug...
De expeditiegroep ging jammer genoeg uit elkaar. Sommigen bleven nog in Longyearbyen, maar de meesten hadden na de middag al een vlucht naar Tromso, op het Noorse vaste land.

Namiddag
Locatie: Tromso
WGS84: 69°39'NB-18°57'OL
Het weer: Zonnig, helder
Temp: 16°C,1011,3Hp

Sommigen van ons slapen vannacht in het zelfde hotel, maar de meesten reisden door... Ik vertrek morgen weer naar huis, samen met een paar anderen. Alweer een paar anderen blijven nog een paar dagen in Tromso. Officieel verlaat ik dus morgen het noordpoolgebied. Tromso is de vijfde grootste stad van Noorwegen, met 65000 inwoners. Om zo noordelijk te liggen (69°39'NB), doet dat inderdaad wel een beetje vreemd aan. Tijdens het schooljaar komen daar nog eens 7000 studenten bij die hier aan de universiteit studeren. Met een matige -5 tot -10 graden in de winter valt dat ook nog eens mee. En als je ziet wat voor prachtige omgeving dit is... Vandaag is het vijf augustus. Na een langere tijd met 24 uur licht, zal dit terug mijn eerste nacht worden. Hoewel die nacht hier in Tromso duurt van 22.54 tot 02.45. Die 24 uur licht geeft ook de kans om heel veel te zien in een hele korte tijd. Het hoge noorden is een plaats waar ik zeker nog wel eens wil terugkomen. Wij hadden zonet tijdens het eten een gesprekje waarin de vraag werd gesteld wat het mooiste moment was tijdens deze expeditie... Het mooiste moment tijdens deze expeditie? Gewoon alles. Als ik kon, zou ik overmorgen terug vertrekken...

Hier sluit ik mijn noordpool avontuur af. Morgen zou ik in leven en welzijn, waarschijnlijk volledig uitgeput, weer thuis moeten zijn. Ik heb hier in Tromso de tijd genomen om foto's toe te voegen en de berichten een beetje orderlijker uitzicht te geven. Wanneer ik terug thuis ben, ga ik mijn 2400 foto's en wie weet hoeveel filmmateriaal uitzoeken en in een website gieten. Meer daarover lees je op deze blog en op mijn Antarctica/Arctica blog.

Svalbard Expedtie Isfjorden, Alkhornet, Trygghamna





Dit bericht is een dag later toegevoegd in Tromso.

Voormiddag
Locatie: Alkhornet
WGS84: 78°11'NB-13°59'OL
Het weer: Mistig ongeveer 1km zicht
Temp: 6°C,1015,4Hp

Vanmorgen werden we verwelkomd door een 200-tal noordse stormvogels. Maar het land lonkt en we moesten voorruit. De tundra is prachtig om door te wandelen. Rendieren lieten zich heel gewillig fotograferen, zoals altijd trouwens, maar het prachtige groen was om stil bij te gaan zitten. Plantjes die we nog niet hadden gezien leken er nu ineens wel bij te horen, zoals pool silene en Svalbard papaver. Het was alsof het hier allemaal samen kwam.

Namiddag
Locatie: Trygghamna
WGS84: 78°14'NB-13°48'OL
Het weer: Bewolkt, helder
Temp: 9°C, 1014,7Hp

Eerst hebben we (ik zou bijna zeggen "zoals gewoonlijk") het terrein verkend. Met de zodiac zijn we de hele fjord afgevaren. Een drieteenmeeuw kolonie, een noordse stern kolonie en zelfs een eenden kolonie ware het voornaamste wildlife op enkele rotsachtige eilandjes. Op land werd ons nog wat geologische les gegeven. Ongelooflijk hoeveel verschillende soorten rots en stenen er zijn. Allemaal materiaal dat in de loop van de tijd is afgezet door de gletsjer. De gletsjer hier in Trygghamna trekt zich terug met zo'n 100 meter per jaar.
En dan na onze laatste wandeling terug in de zodiac naar de Shokalskiy. Maar we werden verrast door een zeehond en een jonge baardrob. De zeehond was schijnbaar in een uitstekend humeur. Hij heeft zeker een kwartier rond de zodiac gezwommen. Het was een echte entertainer. Dan werd het tijd om ons terug te trekken op Shokalskiy. Die zoals een oude getrouwe klaar lag om terug naar de haven van Longyearbyen te brengen.

maandag 4 augustus 2008

Svalbard Expedtie Hornsund, Hansbeer, Bellsund





Voormiddag
Locatie: Hansbreen
WGS84: 76°59'NB-15°35'OL
Het weer: Eerst mistig,in 15 minuten was de mist verdwenen en werd het zonnig en helder
Temp: 4°C,1018,8Hp

Het Poolse research station hebben we niet bezocht. We hebben het gebied eerst verkend met de zodiac langs de erg grillige en onherbergzame kust. Het leek wel een geologisch wonder. We hadden onze eerste goede zicht op de papagaaiduikers. Ook eenden, drieteenmeeuwen en strandlopers leken zich niet te veel van ons aan te trekken. De ijsbergen in de baai waren echte kunstwerken. Op bepaalde momenten hebben we ons zo stil mogelijk gehouden. Genieten van de omgeving en de stilte...
Op de Hansbreen gletsjer zelf hadden we ondanks de opkomende mist toch een prachtig uitzicht. Tussen de rotsen naast de gletsjer groeiden dappere planten. Het is ongelooflijk dat in een dergelijke habitat nog planten kunnen groeien.
Tussendoor hadden we nog een lezing van onze expeditie bioloog over walvissen en dolfijnen, mede omdat er de vorige dag een paar walvissen waren gesignaleerd.

Avond
Locatie: Bellsund, Bamsebu
WGS84: 77°34'NB-15°02'OL
Het weer: Mistig, middelmatige zichtbaarheid
Temp: 3°C, 1018,7Hp

Bamsebu is een echte historische plaats, met overblijfselen van walvissen, maar vooral een enorm massagraf van belugas en de hutten van de walvisagers van lang vervlogen tijden. Veel planten profiteren hier van alles wat de toendra te bieden heeft. Het is trouwens toch nog altijd een beetje vreemd om over de toendra te wandelen. Over de sneeuw (witte) meeuw ga ik het later wel hebben...

Dit is waarschijnlijk het laatste bericht dat ik vanop de Akademik Shokalskiy kan posten. Maandagmorgen ochtend (dat is binnen enkele uren) worden alle computersystemen voor de expeditieleden afgesloten. Het volgende bericht komt dus ofwel uit Longyearbyen (5 augustus) of Tromso, op het Noorse vasteland, waar ik nog een dag zal blijven vooraleer naar huis te gaan. Tromso ligt trouwens boven de noordpoolcirkel en kan dus beschouwd worden als noordpoolgebied, hoe vreemd dat ook lijkt. Als dat allemaal niet lukt, zal het eerstvolgende bericht van thuis uit worden gepost (6 augustus). In de dagen die daarop volgen ga ik bij de berichten enkele respectievelijke foto's posten. Een volledige website van het Arctisch avontuur zal tegen het eind van de week op het www staan. Ik ga nogal wat werk hebben met vooral planten te determineren. Jullie zullen alles dus wel zien verschijnen in de volgende dagen.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

zondag 3 augustus 2008

Svalbard Expedtie Barentsoya, Edgeoya, Freemannsundet, Discobukta





Voormiddag
Locatie: Kust Barentsoya
WGS84: 78°59'NB-23°10'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 5°C,1019,0Hp

Ik heb deze nacht eindelijk een keer een deftig aantal uren geslapen (6 dus). De dag begon prachtig met een onbewolkte hemel. We hadden dan ook een fantastisch zicht op de kustlijn van Barentsgoya, met afgekalfde ijsbergen met grillige vormen, maar ook zeeijs op onze weg. Voor degene die dat moois allemaal niet wilde zien, was er een lezing van de expeditie historicus over de "Verovering van de Noordpool". Op een grotere ijsplaat zagen we een moeder ijsbeer met een jong. We hebben ondertussen al meer dan tien ijsberen gezien, maar altijd alleen. Dit was dus de eerste keer dat we een moeder met haar jong zagen.

Locatie: Freemannsundet
WGS84: 78°12'NB-21°24'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 2°C,1018Hp

De Freemannsundet blijft even mooi. Prachtige lichtinval, voorbijdrijvende ijsbergen, en zelfs een paar rendieren op de kust.

Namiddag
Locatie: Discobuta
WGS84: 77°56'NB-21°02'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 9°C,1018,8Hp

Er leek geen einde te komen aan het stralende weer. Op Discobuta (disco=eend) broeden zo'n 6000 drieteenmeeuwen in een reusachtige kloof. Op de vrij brede en lange kust liggen walvisbeenderen van enkele honderden jaren oud. Walvisjacht begon op Svalbard al in de 16de eeuw. Maar hoe verder de kust op, hoe ouder de walvisbeenderen gedateerd worden, tot zelfs enkele duizenden jaren. Tijdens de laatste ijstijd drukte een massa ijs op dit deel van de wereld en duwde letterlijk de grond naar beneden door het gewicht van het ijs. Na de laatste ijstijd zijn die delen (dat geldt voor veel delen van Scandinavie) langzaam terug omhoog gekomen zodat de kustlijn stilaan omhoog gekomen is. Dit is een proces dat nog steeds verder voortduurt. Dus de walvissen die aangespoeld zijn op de kust van Discobuta duizenden jaar geleden, hebben hun beenderen achtergelaten. Door het omhoogkomen van de aarde is de kustlijn verder opgeschoven en die walvisbeenderen liggen dus veel verder op het land. Op het land groeien knolletjesduizendknoop, sneeuwboterbloem, achtster, en nog andere planten die ik nog moet determineren.

We zijn nu onderweg naar Hansbreen. Er zijn enkele dwergvinvissen gezien door andere expeditieleden onderweg, maar ze waren even snel verdwenen als ze verschenen waren. Ik heb ze zelf dus gemist, zoals de meesten trouwens. Morgen hopelijk meer geluk...

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

vrijdag 1 augustus 2008

Svalbard Expedtie Ten Noorden van Kong Karls Land... In het Pakijs



Locatie: Ten noorden van Kong Karls Land
WGS84: 79°10'NB-28°16'OL
Het weer: licht bewolkt, zeer goed zicht
Temp: 4°, 1018,3Hp

We zijn verrast door het pakijs. De wind bracht pakijs vanuit het noordoosten en de stroming voerde deze nacht pakijs aan vanuit het zuiden. We zijn dus ingesloten (zie ook bericht tussendoor). Voor de bemanning van de Shokalskiy was dat natuurlijk de hel op aarde en ze deden er alles aan om ons uit het pakijs te krijgen, maar we gingen maar langzaam vooruit. Om een voorbeeld te geven: Vanmorgen rond 7.00 waren we op 79°10'NB-28°16'OL en om 16.30 waren we op 79°11'NB-27°45'OL. We hebben daarbij dus nog geen volledige graad naar het westen afgelegd, 31 minuten om precies te zijn. Als je weet dat 1 graad 60 zeemijl is en 1 minuut dus 1 zeemijl (1 graad is 60 minuten), is het dus duidelijk dat we 31 zeemijl (ongeveer 57km) hebben afgelegd in negen en een half uur. Persoonlijk gaf mij dit toch wel een positief gevoel van avontuur. Dit is een expeditie, geen toeristenreisje. Dit is wat de eerste ontdekkingsreizigers in dit gebied ook meemaakten. Het ijs is hier een halve meter tot een meter dik. De Shokalskiy kan daardoor, maar langzaam. Het is natuurlijk wel zo dat we hier niet eeuwig kunnen blijven vaststeken. Wordt dus zeker vervolgd, misschien zelfs in dit bericht.
IJsberen zijn fenomenabele dieren. Een voordeel van vastzitten in het pakijs was wel dat er ook gedurende de hele dag nieuwsgierige ijsberen kwamen kijken. Eentje kwam zelfs tot een afstand van minder dan 10 meter. Een paar andere konden we alleen met de verrekijker bewonderen. Ook zijn er hier nogal wat vogels. Tussen de massa drieteenmeeuwen waren er ook een paar middelste jagers (Stercorarius pomarinus) te zien. Dat is een vogel die niet zo heel veel voorkomt in dit gebied.
Tussendoor waren er nog lezingen van onze expeditie bioloog over de verschillen tussen zuidpool en noordpool, van onze expeditie historicus over de ontdekking van de North West Passage en van onze kayak begeleider over de geschiedenis van de kayak. Die laatste werd onderbroken door een ijsbeer alarm. Een ijsbeer op zo'n 150 meter afstand was uit het niets opgedoken. Het was een jong mannetje die tot bij ons kwam (20 meter), maar zijn nieuwsgierigheid ging snel voorbij toen de zware motoren van de Shokalskiy weer op volle toren begonnen te draaien. Er was ook nieuws over het pakijs waarin we vastzaten. Er zou open water ontdekt zijn en we zetten koers daarnaartoe.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

Svalbard Expeditie Opnieuw Vast in het IJs

Heel kort tussendoor. We zitten nu (Vrijdag 1 augustus 12.00uur) ongeveer 12 uur vast in het pakijs ten noorden van Kong Karls Land. Het pakijs heeft ons verrast en is langs alle kanten door de wind en zeestroming aangevoerd. We gaan heel erg langzaam vooruit, als we niet stilliggen. Even bijvermelden dat we al ijsberen op het ijs hebben gezien, zelfs heel dichtbij. Enkel een gedeeltelijke eclips gezien, en dan nog maar een paar keer door de 99 percent bewolking. We hebben toch iets ervan gezien... Meer nieuws volgt zo snel mogelijk.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

Svalbard Expeditie Kvitoya





Dag: 31 juli 2008. Door technische moeilijkheden is dit bericht later doorgezonden

Locatie: Kvitoya Eiland
WGS84: 80°03'NB-31°12'OL
Het weer: Bewolkt, maar goede zichtbaarheid
Temp: 0°C, 1017,5Hp

Kvitoya is het meest oostelijk gelegen eiland dat nog net bij Svalbard gerekend wordt. Het eiland is ongeveer 700 vierkante kilometer groot en is voor 99% bedekt met ijs. Aan land gaan zou hier heel gevaarlijk zijn, niet alleen omwege van het ijs zelf, maar ook omdat de ijsberen hier letterlijk uit het ijs kruipen. Het is zeer uitzonderlijk dat een expeditie zo ver naar het oosten gaat, maar in het kader van de eclips is dit natuurlijk een uitzondering. Meestal wordt de zee tussen Kvitoya en de rest van Svalbard geblokkeerd door zeeijs. Er was gedurende de dag dan ook een lezing door onze expeditie geoloog over zeeijs.
Vroeg in de morgen waren er walrussen te zien in het water en een paar zeehonden op het ijs. Een extra mooi beeld was een zwemmende walrus moeder die haar jong op haar rug droeg.
Kvitoya was voor de eclips ook het "point of no return". Nu moest er een beslissing gemaakt worden of we de extra 500 zeemijl zouden afleggen om de eclips te zien. Er werd druk overlegd op de brug met de laatste weerkaarten en satellietbeelden bij de hand. Het weer voorspellen in het noordpoolgebied (in het zuidpoolgebied trouwens ook) is geen lachertje. De beslissing viel om 12.52. Er was besloten om geen omweg te maken voor de eclips, omdat de weesomstandigheden op de plaats waar de eclips het best te zien is, zo slecht was dat er toch niets te zien zou zijn. Voor mij persoonlijk is de eclips zeker geen prioriteit. Het zou mooi meegenomen zijn, maar als de eclips niet te zien zou zijn door het slechte weer, of als we niet in een goede positie zouden raken door het vele en dikke zeeijs, dan was dat voor mij geen enkel probleem. Ik heb al gemerkt dat ik uren naar het pakijs kan staren, speurend naar wildlife...

En maar goed ook. Na de lezing van de expeditie bioloog over zeehonden en ijsberen, werden we op het ijs verwelkomt... 17.45. Als je van de duivel spreekt... Een grote ijsbeer was op het pakijs naar een prooi aan het zoeken. Schijnbaar vond hij ons interessant genoeg om eens dichterbij te komen snuffelen. Hij kwam erg dichtbij en dat leverde prachtig beeldmatriaal op. Het gebeuren was gewoon fenomenaal. Zodra ik weer thuis ben zal ik hier een van de filmpjes en foto's posten. Sommigen hebben zo'n 100 foto's genomen of zelfs meer.

Na het bezoek van de ijsbeer heb ik mij eens geconcentreerd op de drieteenmeeuwen die de Shokalskiy al een hele dag volgen. Hoewel die erg snel alle kanten uitvliegen, heb ik toch een paar goede foto's kunnen maken. Wanneer de Shokalskiy het ijs breekt, komen er nogal wat vissen vanonder het ijs vandaan. Het is alsof de meeuwen dat weten en ze eten er gretig van. De vissen zelf vluchten dan ook alle kanten op.

We zijn langs de noordkant van Kong Karls Land langzaam maar zeker dwars door het pakijs terug naar het westen aan het gaan. Terug naar de grotere eilanden van Svalbard. We moeten wel dwars door vrij dik ijs. En als je vast zit in het pakijs, gebeuren er de meest wonderlijke dingen. Schijnbaar was de Shokalskiy erg interssant voor een jonge ijsbeer die recht op ons toe kwam gelopen. Het was 22.30 (niet vergeten: het is hier 24 uur licht). Deze ijsbeer bleek wel heel nieuwsgierig. Hij begon zowaar te poseren voor ons, snuffelend met zijn neus in de lucht. We konden onze ogen niet geloven. Na een tiental minuten had hij er schijnbaar genoeg van. Hij liep een beetje verder, maakte een kuil in het ijs op zo'n 40 meter van onze positie en ging slapen. Onvoorstelbaar... Hier zijn gewoon geen woorden voor. Het is nu echt wel jammer dat ik nu nog geen foto kan uploaden. Even geduld dus...

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short