Een Russische Mi-8 helikopter van Trust Arcticugol is gisteren neergestort in Barentsburg op Svalbard. Tijdens de landing gooide een windvlaag de helikopter tegen een hangaar. Drie van de negen mensen aan boord overleefden de crash niet en twee waren zwaar gewond.
Bron: The Norway Post
maandag 31 maart 2008
maandag 24 maart 2008
Svalbard: Arktisexpedition
Stefan Jendersie en Matthias Runge zijn vlak voor het weekend vertrokken op een expeditie op Svalbard. Het doel is de 80ste breedtegraad noord te bereiken op het noordelijkste punt van Ny Friesland. Na een paar dagen vliegtuig reizen en wachten op hun materieel zijn ze dan van start gegaan voor hun 450km lange reis op skies met een slee. Op de terugweg zijn Stefan en Matthias van plan de hoogste berg van Svalbard te beklimmen: Newtontoppen (1713m). Af en toe zal ik hier op deze blog een berichtje posten van de vooruitgang van deze expditie, maar je kan deze expeditie natuurlijk ook volgen op de website van Stefan Jendersie en Matthias Runge:
Website: Officiële Website Arktisexpedition
zondag 23 maart 2008
Svalbard Geschiedenis
Enkele belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis van Svalbard.
De term Svalbard (koude kust) komt het eerste voor in de IJslandse Edda's uit de 12de en 13de eeuw. De Edda is een verzameling literaire en mythologische werken uit het middeleeuwse IJsland. Wat met Svalbard op dat moment bedoeld wordt is niet zeker en het is ook niet zeker dat de IJslandse Vikings het huidige Svalbard hadden ontdekt.
Wel zeker is dat de Nederlandse zeevaarder Willem Barents in 1596 Björnöya en Spitsbergen ontdekte, maar dat was toeval omdat Barents op zoek was naar een kortere route naar het oosten via de Noordpool. Barents gaf de naam Spitsbergen omdat het land zo'n spitse bergen heeft. Met Barents kwamen er verslagen van vele zeezoogdieren en walvissen. In het begin van de 17de eeuw werd er al jacht gemaakt op dieren en in 1612 werd de jacht op walvissen geopend. In het begin enkel de Nederlanders en Engelsen, maar vanaf 1617 ook de Denen en de Noren. Plaatsnamen als Amsterdamöya, Dansköya en Engelskbukta verwijzen nog naar die tijd. In 1619 werd de nederzetting Smeerenburg door Nederlandse walvisvaarders gesticht. In 1625 waren er al zeer goede kaarten van Svalbard. Rond 1697 kwamen er de eerste permanente Russische nederzettingen op Spitsbergen. Die Russische bewoners waren jagers en monniken.
In het begin van de 18de eeuw was het walvis bestand zo achteruit gegaan door overbevissing, dat het jagen op walvissen niets meer opbracht.
De eerste wetenschappelijke expeditie werd uitgevoerd door Nordenskiöld in 1873. In 1882 maakten Nathorst en De Geer een studie van de ondergrond van Svalbard. Andere expdities waren die van Peary die probeerde de Noordpool te bereiken vanuit Spitsbergen, maar strandde op 800km van de Noordpool. In 1896 deed de Zweed Andrée een poging om de Noordpool te bereiken met een ballon vanuit Dansköya, maar zijn lichaam en uitrusting werden pas in 1930 teruggevonden op het noordoostelijke eiland Kvitöya. Het was pas in 1926 dat Byrd erin slaagde vanuit Spitsbergen heen en terug te vliegen naar de Noordpool.
Svalbard was een niemandsland omdat geen enkel ander land ervoor interesse had. In 1906 stichtte de Amerikaan Munro Longyear de Arctic Coal Company, om steenkool te ontginnen nabij Longyear City (Longyearbyen). Niet lang daarna volgden Nederlandse, Britse, Zweedse en Duitse maatschappijen. Het was pas in 1920 dat er een officiële erkenning kwam van Svalbard met het tekenen van het Verdrag van Spitsbergen door negen landen (later kwamen de Sovjet Unie en Duitsland er ook nog bij. Het verdrag bepaalt dat de territoriale soevereiniteit over Svalbard met inbegrip van Bereneiland en Jan Mayen, onder Noorse bevoegdheid valt. Svalbard moet gedemilitariseerd blijven en de andere landen die het verdrag ondertekenden zouden dezelfde economische rechten hebben als Noorwegen, maar onder de Noorse wet. In 1916 hadden de Amerikanen Longyearbyen al verkocht aan de Noren en de Nederlanders verkochten Barentsburg aan de Russen in 1920. Bij het vertrek van de Zweden, bleven na 1930 enkel nog de Noorse en Russische koolmijnen open.
Tijdens de tweede wereldoorlog bleek Svalbard een strategische ligging te hebben op de bevoorradingsroute van Amerika naar de Sovjet Unie. Duitsland heeft grote bombardementen uitgevoerd op Spitsbergen (Longyearbyen), maar een Duitse bezetting is nooit gebeurd.
1960 is het begin van de sluiting van de koolmijnen en ondanks dat er op dit moment Russische plannen zijn om de mijn in Pyramiden (die in 2000 is gesloten) opnieuw te openen zijn enkel de Noorse koolmijn bij Longyearbyen en de Russische mijn bij Barentsburg open.
Bron: Universiteit Antwerpen
De term Svalbard (koude kust) komt het eerste voor in de IJslandse Edda's uit de 12de en 13de eeuw. De Edda is een verzameling literaire en mythologische werken uit het middeleeuwse IJsland. Wat met Svalbard op dat moment bedoeld wordt is niet zeker en het is ook niet zeker dat de IJslandse Vikings het huidige Svalbard hadden ontdekt.
Wel zeker is dat de Nederlandse zeevaarder Willem Barents in 1596 Björnöya en Spitsbergen ontdekte, maar dat was toeval omdat Barents op zoek was naar een kortere route naar het oosten via de Noordpool. Barents gaf de naam Spitsbergen omdat het land zo'n spitse bergen heeft. Met Barents kwamen er verslagen van vele zeezoogdieren en walvissen. In het begin van de 17de eeuw werd er al jacht gemaakt op dieren en in 1612 werd de jacht op walvissen geopend. In het begin enkel de Nederlanders en Engelsen, maar vanaf 1617 ook de Denen en de Noren. Plaatsnamen als Amsterdamöya, Dansköya en Engelskbukta verwijzen nog naar die tijd. In 1619 werd de nederzetting Smeerenburg door Nederlandse walvisvaarders gesticht. In 1625 waren er al zeer goede kaarten van Svalbard. Rond 1697 kwamen er de eerste permanente Russische nederzettingen op Spitsbergen. Die Russische bewoners waren jagers en monniken.
In het begin van de 18de eeuw was het walvis bestand zo achteruit gegaan door overbevissing, dat het jagen op walvissen niets meer opbracht.
De eerste wetenschappelijke expeditie werd uitgevoerd door Nordenskiöld in 1873. In 1882 maakten Nathorst en De Geer een studie van de ondergrond van Svalbard. Andere expdities waren die van Peary die probeerde de Noordpool te bereiken vanuit Spitsbergen, maar strandde op 800km van de Noordpool. In 1896 deed de Zweed Andrée een poging om de Noordpool te bereiken met een ballon vanuit Dansköya, maar zijn lichaam en uitrusting werden pas in 1930 teruggevonden op het noordoostelijke eiland Kvitöya. Het was pas in 1926 dat Byrd erin slaagde vanuit Spitsbergen heen en terug te vliegen naar de Noordpool.
Svalbard was een niemandsland omdat geen enkel ander land ervoor interesse had. In 1906 stichtte de Amerikaan Munro Longyear de Arctic Coal Company, om steenkool te ontginnen nabij Longyear City (Longyearbyen). Niet lang daarna volgden Nederlandse, Britse, Zweedse en Duitse maatschappijen. Het was pas in 1920 dat er een officiële erkenning kwam van Svalbard met het tekenen van het Verdrag van Spitsbergen door negen landen (later kwamen de Sovjet Unie en Duitsland er ook nog bij. Het verdrag bepaalt dat de territoriale soevereiniteit over Svalbard met inbegrip van Bereneiland en Jan Mayen, onder Noorse bevoegdheid valt. Svalbard moet gedemilitariseerd blijven en de andere landen die het verdrag ondertekenden zouden dezelfde economische rechten hebben als Noorwegen, maar onder de Noorse wet. In 1916 hadden de Amerikanen Longyearbyen al verkocht aan de Noren en de Nederlanders verkochten Barentsburg aan de Russen in 1920. Bij het vertrek van de Zweden, bleven na 1930 enkel nog de Noorse en Russische koolmijnen open.
Tijdens de tweede wereldoorlog bleek Svalbard een strategische ligging te hebben op de bevoorradingsroute van Amerika naar de Sovjet Unie. Duitsland heeft grote bombardementen uitgevoerd op Spitsbergen (Longyearbyen), maar een Duitse bezetting is nooit gebeurd.
1960 is het begin van de sluiting van de koolmijnen en ondanks dat er op dit moment Russische plannen zijn om de mijn in Pyramiden (die in 2000 is gesloten) opnieuw te openen zijn enkel de Noorse koolmijn bij Longyearbyen en de Russische mijn bij Barentsburg open.
Bron: Universiteit Antwerpen
zaterdag 15 maart 2008
Svalbard Nieuws: Toeristische Attractie
Als je op Svalbard bent dan is een van de bekendste toeristische attracties de ijsberen. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat die attractie je recht in je gezicht staart... Het aantal ijsberen op en rond Svalbard wordt geschat tussen de 4000 en 5000. IJsberen kunnen 500 kilogram wegen. Ze hebben het liefst zeehonden op het menu, maar ze jagen op alles wat beweegt. Angst kennen ze totaal niet. Er wordt dan ook met aandrang gevraagd een geweer mee te nemen als je buiten een bewoond gebied trekt. Of het is zoals de Brit Tony van Eyken (leeft al 2 jaar op Svalbard) zegt: "Je kan ofwel een geweer meenemen of een camera, want als je je camera bij je hebt dan zie je nooit een beer." Later voegde hij daaraan toe dat je niemand moet aanmoedigen om alleen een camera mee te nemen en niet een geweer.
Bron: ABC News
Bron: ABC News
maandag 3 maart 2008
Svalbard Nieuws: Zonsopgang en het Einde van de Poolnacht
De zon is weer te zien op Svalbard (dit weekend). De zon ging onder in oktober vorig jaar om nu pas na enkele maanden weer te verschijnen. In februari was er wel al een lichte schijn van het indirect licht van de zon geweest, maar het einde van de poolnacht is met het verschijnen van de zon boven de horizon een feit. De zon zal weer voor opwarming en licht zorgen. Elke dag zal het zonlicht 20 minuten langer duren dan de vorige dag.
Bron: International Herald Tribune
Bron: International Herald Tribune
donderdag 28 februari 2008
Svalbard Nieuws: Fossiel
Een tot nu toe nog onbekend fossiel gevonden op Svalbard heeft de naam T. Rex van de Oceaan gekregen. Het gaat om een 15 meter grote jager van de pliosaurus soort die leefde 200 tot 145 miljoen jaar geleden. Pliosaurussen waren in die periode de jagers in de oceaan. Het is de grootste pliosaurus tot nu toe gevonden. De schedel van het dier is 3 meter lang en het team van Jørn Hurum (Natural History Museum in Oslo) moest honderden tonnen rots en zand met de hand verwijderen om het volledige fossiel bloot te leggen.
Bron: National Geographic News
Bron: National Geographic News
dinsdag 26 februari 2008
Svalbard Nieuws: Global Seed Vault (Deel 2)
Vandaag, 26 februari 2008, werd de Svalbard Global Seed Vault officieel geopend door de Noorse Eerste Minister Jens Stoltenberg. Voor een beeldverslag van de gebeurtenis kan je terecht bij EuroNews.
Bron: EuroNews (Met Video Reportage)
Bron: EuroNews (Met Video Reportage)
zondag 24 februari 2008
Svalbard Nieuws: Global Seed Vault
Dinsdag, op 26 februari 2008 wordt de Svalbard Global Seed Vault officieel geopend. Onder de aanwezigen zullen zijn: Jose Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, en Wangari Matai, winnaar van de Nobel prijs voor de vrede. Letterlijk vertaald, gaat het over een kluis die het zaad van over de hele wereld zal bewaren. De kluis is door Noorwegen gebouwd op Svalbard (Noors gebied) en het is de bedoeling dat de kluis een soort ark van Noah wordt. De kluis bestaat uit 3 kamers van 27 meter bij 10 meter en kan vier en een half miljoen zaden van planten behouden. Het hoofddoel van deze kluis is vooral dat als de mens door een ramp wordt getroffen en er geen flora meer is (dus ook geen plantaardig voedsel), dat deze zaden voor nieuwe flora kunnen zorgen. Noorwegen heeft de bouw van de kluis betaald (6 miljoen euro). Als morgen de kluis officieel wordt geopend, zijn er al 250000 zaden aanwezig. Die zaden blijven eigendom van het land van oorsprong.
Bron: The Age
Bron: The Age
donderdag 21 februari 2008
Svalbard Nieuws: Aardbeving
Gisteren (woensdag) werd Svalbard opgeschrikt door een hevige aardbeving van 6.2 op de schaal van Richter. De beving gebeurde zo'n 10km onder de grond en was heel goed voelbaar in Longyearbyen. Het was de zwaarste aardbeving ooit geregistreerd op Svalbard en zelfs in heel Noorwegen.
Bron: IOL
Bron: IOL
dinsdag 19 februari 2008
Svalbard Nieuws: Nieuw Observatorium
In het kader van de "Hoge Noorden Strategie" wil de Noorse regering Svalbard als "wetenschappelijk platform" promoten. Vandaag heeft de Noorse Minister van Research en Hogere Scholing, Tora Aasland, op de Breinosa berg net buiten Longyearbyen het nieuwe Kjell Henriksen Observatorium geopend. Het observatorium is deel van de University Centre in Svalbard (UNIS). 70 gasten van over de hele wereld hebben de opening bijgewoond, waaronder de Zweedse astronaut Christer Fuglesang.
Wetenschap is een van de peilers van de aanwezigheid van Noorwegen op Svalbard. Minister Aasland gelooft dat het observatorium de basis is van een toekomstige internationale samenwerking. 16 wetenschappelijke organisaties uit 7 verschillende landen zijn vertegenwoordigd in het observatorium. Met het nieuwe observatorium kan bijvoorbeeld gegevens verzameld worden om de relatie tussen zonnewinden en het magnetisch veld van de Aarde beter te begrijpen.
Bron: The Norway Post
Wetenschap is een van de peilers van de aanwezigheid van Noorwegen op Svalbard. Minister Aasland gelooft dat het observatorium de basis is van een toekomstige internationale samenwerking. 16 wetenschappelijke organisaties uit 7 verschillende landen zijn vertegenwoordigd in het observatorium. Met het nieuwe observatorium kan bijvoorbeeld gegevens verzameld worden om de relatie tussen zonnewinden en het magnetisch veld van de Aarde beter te begrijpen.
Bron: The Norway Post
Abonneren op:
Posts (Atom)