Spitsbergen is een archipel in het Noordpoolgebied die ligt op de samenvloeiing van de Noordelijke IJszee en de Atlantische Oceaan.
Graven uit de walvistijd uit de 17e en 18e eeuw worden blootgelegd nu de permafrost van Spitsbergen smelt door klimaatverandering.
In de 17e eeuw werd het eiland Spitsbergen (het grootste eiland in de archipel) gebruikt als basis voor de jacht op de Groenlandse walvis (Balaena mysticetus), de enige baleinwalvis die endemisch is in de Arctische en subarctische wateren.
Bases werden opgericht door de Engelse, Deense, Nederlandse en Franse bedrijven, die tot de jaren 1820 bleven bestaan. Tegen het einde van de 17e eeuw arriveerden Russische en Noorse jagers, en de walvisvaart ging door tot de jaren 1860.
Volgens een nieuw onderzoeksproject van het Noorse Instituut voor Cultureel Erfgoedonderzoek (NIKU) zijn verschillende grote begraafplaatsen met 600 graven van walvisvaarders in Smeerenburgfjorden, gelegen in het Nationaal Park Noordwest-Spitsbergen, bloot komen te liggen als gevolg van klimaatverandering.
Bron: Heritage Daily
