Translate

vrijdag 26 december 2008

Russen Op Svalbard

Om de Russische aanwezigeid in het Arctisch gebied te versterken gaat Rusland een wetenschappelijk station openen in Pyramiden, een Russisch mijndorpje op Svalbard. Dat heeft Artur Chilingarov, vice-voorzitter van de Russische Duma bekend gemaakt. Hij voegde eraan toe dat Rusland over het hele arctische gebied zal uitzwermen. Rusland heeft onlangs nog een station geopend op Franz Josef Land Waar er 20 jaar geen activiteit meer was. Er komt een Russisch netwerk in het Arctisch gebied, en niet alleen voor de wetenschap maar de Russische aanwezigheid in het Noordpoolgebied, aldus Chilingarov. Het Russische wetenschappelijke station in Pyramiden zou over twee jaar operationeel moeten zijn.

Bron: Barents Observer

woensdag 17 december 2008

Svalbard: Bereneiland Natuurreservaat







Bjornoya (Bereneiland) ligt tussen Noorwegen en Svalbard en is het meest zuidelijke eiland van de Svalbard eilandengroep. Het natuurreservaat rond Bereneiland zal worden uitgebreid. Dit is een maatregel om het milieu in de Barents Zee en rond Svalbard te bewaren, aldus de Noorse regering. Tot nu was het reservaat rond Bereneiland 4 zeemijl (7,4km) van de kust van het eiland, maar dat wordt opgetrokken tot 12 zeemijl (22,2km).
Het natuurgebied beslaat nu 177 vierkante kilometer op het eiland en 2805 vierkante kilometer van de zee daarrond. Bereneiland is een belangrijk gebied voor zeevogels en het eiland herbergt de grootste kolonies broedende zeekoeten in Europa. Deze kolonies zijn kwetsbaar voor vervuiling en de klimaatsverandering. Het aantal zeevogels is ernstig verminderd tijdens de laatste jaren en het is duidelijk dat impact op het ecosysteem al groter wordt.

Bron: Barents Observer

Deze foto's (hierboven) van zeekoeten heb ik genomen bij Alkefjellet, Svalbard in juli-augustus 2008. Bereneiland is hier niet zo heel ver vandaan en het is om jullie een idee te geven hoe de zeekoeten in het broedseizoen in massa bij elkaar leven in een reusachtige kolonie.

donderdag 11 december 2008

Svalbard Krijgt Europese Rol

Svalbard, de eilandengroep op 1000km van de Noordpool, krijgt een sleutelrol in de Arctische research overeenkomst van de Europese Unie. Dit zal meer projecten in verband met klimaatsverandering en meer geld binnenbrengen op Svalbard.
Deze week hebben de Europese ministers, bevoegd voor onderzoek, een akkoord getekend over de klimaatsverandering. In het document staat dat Svalbard hierin een sleutelrol krijgt. Svalbard heeft al een belangrijke rol in internationaal onderzoek naar het klimaat en er zijn meer dan 20 landen aanwezig op Svalbard die daarover onderzoek doen in verschillende projecten.
Hoeveel geld de Europese Unie gaat investeren is nog niet bekend. De verschillende onderzoekers moeten wel goede projecten voorleggen. Jan Gunnar Winther van het Noorse Pool Instituut denkt dat de Europese projecten onderzoek zullen inhouden op zee, van en in de lucht en de veranderingen van de gletsjers op Svalbard. Winther zegt dat dit een historische boost zal geven aan het onderzoek op Svalbard.

Bron: Barents Observer

Nogal wat wetenschappers uit verschillende landen doen onderzoek op Svalbard. Dit is een filmpje dat ik heb opgenomen tijdens mijn bezoek aan Svalbard in juli-augustus 2008 van het Poolse Pool Station, Hornsund, Svalbard (76°59'NB-15°35'OL) en de omgeving. Ik heb het station helaas zelf niet kunnen bezoeken.



zaterdag 6 december 2008

Svalbard: Hogere Belasting

Het Russische bedrijf Trust Arktikugol dat opereert op Spitsbergen (Svalbard) heeft nog niet beslist of de hogere belasting, opgelegd door de Noorse autoriteiten op Svalbard, zal worden aanvaard. Aleksandr Veselov, directeur van Trust Arktikugol wil eerst weten waar het geld van het Russische dorp Barentsburg voor gebruikt wordt. Hij benadrukt dat het geld besteed zou moeten worden op Svalbard. Het voorstel van de Gouverneur van Svalbard is dat de Russen in Barentsburg tegen 2015 evenveel belasting moeten gaan betalen als de Noren. Op dit moment betalen de Russen zo'n 30 Noorse Kronen (3,5 euro) belasting per maand. Er wonen ongeveer 500 mensen in Barentsburg.

Bron: Barents Observer

zaterdag 15 november 2008

Svalbard Drieteenmeeuwen

Deze foto's heb ik genomen in het arctisch gebied rond Svalbard (juli-augustus 2008): Drieteenmeeuwen boven en op het Arctisch ijs...

donderdag 13 november 2008

Svalbard: Raket Lancering

Vliegtuigen die over het noordpoolgebied vliegen kunnen radiocontact verliezen wanneer het noorderlicht heel actief is. Professor Jøran Moen wil deze fyskieke problemen onderzoeken door een raket vanop Svalbard (Ny-Alesund) te lanceren tussen 28 november en 7 december. De omstandigheden in de atmosfeer boven het noordpoolgebied zijn van die aard dat niet alleen radio verbindingen niet meer werken, maar ook de GPS kan zelfs zijn nauwkeurigheid verliezen tot 100 meter.
De raket is 9 meter lang en zal ongeveer 10 minuten vliegen door het noorderlicht op een hoogte van 350 kilometer en daarna in de Barents Zee neerkomen. Aan boord heeft de raket sensoren om het electrisch veld en de golven van het noorderlicht te meten evenals de deeltjes en structuur van de electrische wolken, zelfs tot de grootte van een paar meter. Vroeger was het alleen mogelijk structuren te meten tot enkele honderden meters.
De raket heeft een vooropgestelde koers. Professor Moen moet dus voorspellen waar het noorderlicht zich gaat bevinden. Daar heeft hij de hulp voor vanuit Ny-Alesund en Longyearbyen op Svalbard, maar ook vanuit Helsinky, Finland, waar radar metingen van het gebied worden uitgevoerd. Ook NASA helpt door met een satelliet gegevens over de zonnewinden door te spelen. Het blijft natuurlijk wel zo dat het noorderlicht onvoorspelbaar is. Om de kans op succes te vergroten zal er elke dag tijdens de periode van een mogelijke lancering gedurende vier uren geen vliegtuigverkeer zijn tussen IJsland, Groenland, Noorwegen en Svalbard.

Bron: Science Daily

dinsdag 11 november 2008

Zwemmende Walrus, Svalbard Expeditie Juli-Augustus 2008

Zwemmende walrus, opgenomen Freemansundet, Svalbard 78°05'NB-20°45'OL, op 28 juli 2008.



maandag 3 november 2008

Svalbard: Museum Twist

De Noorse Gouverneur van Svalbard heeft het Pomor Museum in Barentsburg gevraagd om historische voorwerpen te overhandigen. Het Pomor Museum dat beheerd wordt door het Russische Trust Arktikugol mijnbedrijf weigert dat te doen. Deze zomer was het Pomor Museum gesloten voor het publiek omdat het in slechte staat is. Daarom had de Gouverneur van Svalbard gevraagd de waardevolle voorwerpen naar Longyearbyen over te brengen totdat het museum in Barentsburg weer in orde is. de houten voorwerpen dateren uit de 17de eeuw toen Russische jagers op Svalbard woonden. De voorwerpen hebben een bepaald klimaat nodig om bewaard te worden en volgens de Gouverneur kan het museum in Barentsburg daar niet aan voldoen. Volgens de reglementen op Svalbard is het zo dat alle gevonden voorwerpen met historische waarde toebehoren aan de Noorse autoriteiten.

Bron: Barents Observer

vrijdag 17 oktober 2008

IJskaart

Hierboven is een voorbeeld van een ijskaart: 30 juli 2008. Onder andere deze ijskaart werd gebruikt tijdens onze expeditie in het Arctisch gebied rond Svalbard.

In het noordpoolgebied is de toestand en de locatie van zeeijs enorm belangrijk voor de scheepvaart. Via satellietbeelden wordt het ijs in kaart gebracht. Daarbij wordt de volgende schaal gehanteerd:

  • grijs=vast ijs
  • rood (schaal:9/10-10/10) = zeer dicht drijvend ijs
  • oranje (schaal:7/10-9/10) = dicht drijvend ijs
  • geel (schaal: 4/10-7/10) = open drijvend ijs
  • groen (schaal: 1/10-4/10) = zeer open drijvend ijs
  • blauw (schaal: 0/10-1/10) = open water

Om meer te weten te komen over de recente toestand van het ijs in het arctisch gebied kan je terecht bij PolarView.

Website: PolarView

De beelden hieronder heb ik opgenomen op 31 juli 2008 op 79°59'NB-32°11'OL tijdens mijn expeditie in het Arctisch gebied. Met de Akademik Shokalskiy door het ijs, tot we niet meer verder konden. Vanaf dan was het wroeten en ijsbreken.



dinsdag 23 september 2008

Svalbard: Bevolkingstoename


Deze foto's heb ik genomen in Longyearbyen, Svalbard in juli-augustus 2008. Het lijkt wel een gewoon dorp zoals alle andere, maar toch even zeggen dat Longyearbyen op 78° Noord in het Arctisch gebied ligt.

Kjell Mork, leider van het lokaal bestuur in Longyearbyen, Svalbard, zegt dat er meer mensen naar Svalbard zullen komen in de volgende jaren. De schatting is dat de bevolking de volgende 5 jaar 10 à 20 percent zal toenemen. Niet alleen de universiteit en het toerisme zijn hier de oorzaak van, maar ook het openen van een nieuwe koolmijn door de Store Norske Kullkompani.
Rasmus Hansson van het Wereld Natuur Fonds staat kritisch tegenover de opening van een nieuwe koolmijn op Svalbard. Hansson vindt dat koolproductie in schril contrast staat met het Svalbard milieubeleid.

Bron: Barents Observer

woensdag 10 september 2008

Svalbard: AECO Conferentie

Dit zijn enkele foto's die ik heb genomen op Svalbard tijdens mijn expeditie in juli-augustus 2008.


Association of Arctic Expedition Cruise Operators (AECO) houdt een "International Arctic Expedition Leader Conference" van 5 tot 8 oktober 2008 in Longyearbyen, Svalbard. Naast locale excursies, kayaktochten en boottochten, staan op het programma onder meer:

  • Basis voor bescherming van het milieu op Svalbard
  • Het milieu op Svalbard: algemene toestand, geselecteerde soorten, wetenschappelijke resultaten
  • Impact op het milieu, management
  • Het milieu en wetenschap op Svalbard vanuit niet-wetenschappelijk standpunt
  • Panel discussies
  • De geschiedenis van Svalbard en culturele overblijfselen
  • Culturele en sociale interactie
  • Klimaatsverandering
  • Filosofie en ethiek
  • Opportuniteiten voor educatie

De Association of Arctic Expedition Cruise Operators (AECO) heeft als doelstelling te verzekeren dat expeditie cruises en toerisme in het Arctisch gebied wordt uitgevoerd met de meeste zorg voor het kwetsbare natuurlijke milieu, locale cultuur en culturele overblijfselen alsook de uitdagende gevaren voor de veiligheid op zee en op land.

Website: Association of Arctic Expedition Cruise Operators

vrijdag 5 september 2008

Svalbard: Invasie Vreemde Planten

Er zijn zo'n 165 planten op Svalbard op zo'n 1000 km van de Noordpool. Een ervan is de Silene acaulis (zie foto die ik genomen heb op Svalbard, zomer 2008). Met vele bezoekers (ongeveer 30000 in 2008), komen er zaden op Svalbard van planten uit andere gebieden van de wereld die op Svalbard dus eigenlijk niet thuishoren. De 26-jarige Australiër Chris Ware doet op Svalbard onderzoek door de schoenen van bezoekers te onderzoeken en stalen te nemen van vuil van onder hun schoenzolen. Zo heeft hij al zaden van 20 plantensoorten ontdekt die niet op Svalbard voorkomen. In een serre doet hij een poging om de Arctische zomer na te bootsen en te onderzoeken of deze zaden ook daadwerkelijk zullen uitkomen. Een voorlopige schatting is dat 1 percent zal uitkomen.


Bron: Der Spiegel

woensdag 27 augustus 2008

Svalbard Nieuws: Noren Pakken Russen

De beschermde viszone rond Svalbard, ingevoerd door Noorwegen in 1977.

Svalbard/Spitsbergen is onder Noors beheer. De Noorse kustwacht heeft tijdens het weekend de tweede Russisch vissersboot in minder dan een week tegengehouden bij Spitsbergen. Het schip van de kustwacht met de toepasselijke naam "Svalbard" heeft de grote Russische vissersboot “Nikolay Afanasyev” tegengehouden omdat er verdenkingen waren dat de visvangst illegaal gebeurde. Het Russisch vissersschip werd weer vrijgelaten nadat de zaak was uitgeklaard met de Noorse autoriteiten.
Eerder deze week werd door de Noorse kustwacht de "Korund" tegengehouden omdat die werd verdacht van te kleine vissen te vangen, wat verboden is. De “Nikolay Afanasyev” werd vorig jaar al eens aan de ketting gelegd wegens het illegaal varen in Noorse wateren.

Bron: Barents Observer

maandag 25 augustus 2008

Arctic Mars Analog Svalbard Expedition (AMASE)

Sinds 2003 is de Arctic Mars Analog Svalbard Expedition (AMASE) bezig met testen van procedures en instrumenten nodig om sporen te vinden van organisch leven op Mars. Tijdens de jaren van onderzoek zijn er ondertussen meer dan honderd wetenschappers en ingenieurs van verschillende instituten van over de hele wereld in het project aan het werk geweest, onder leiding van de Noorse expeditieleider Hans Amundsen. De instrumenten worden getest voor de NASA Mars Science Laboratory missie (2009) en de ESA ExoMars missie (2013).
Bockfjorden, op Svalbard is de ideale plaats om deze testen uit te voeren met een perfecte combinatie van vulkanische activiteit, warmwaterbronnen, en permafrost. Ook is de koolstofafzetting daar identiek aan de koolstofafzetting op de Mars meteoriet ALH84001 en dat komt nergens anders voor in de wereld.
De instrumenten die getest worden zijn onder andere instrumenten die organische samenstellingen analyseren, mineralen identificeren, micro-eiwit onderzoeken, cameras, grond radar, infrarood spectometer, enz.

Bron: SpaceRef

Officiële Website: Arctic Mars Analog Svalbard Expedition (AMASE)

donderdag 14 augustus 2008

Svalbard Nieuws: Haai Eet IJsbeer??


In de maag van een Groenlandse haai, gevonden bij Svalbard, is een kaaksbeen gevonden van een ijsbeer. Kit Kovacs, van het Norwegian Polar Institute zegt dat het niet duidelijk is of de haai de beer heeft aangevallen en opgegeten of de haai het karkas van de beer heeft gegeten en dat de ijsbeer dus al dood was. Groenlandse haaien zijn jagers die 7 meter lang kunnen worden en tot 1 ton kunnen wegen, maar experts zeggen dat zelfs zo'n haai het heel moeilijk zou hebben met een ijsbeer dus denken ze dat de ijsbeer hoogstwaarschijnlijk al dood was voor deze werd opgegeten door de haai. Jeffrey Gallant, co-director van een Canadese Greenland shark education and research group, zegt dat er geen mogelijkheid is voor de Groenlandse haai om een ijsbeer aan te vallen tenzij die gewond zou zijn of heel ziek.

Bron: The Telegraph

Deze foto heb ik een paar weken geleden genomen op Svalbard. IJsberen kunnen makkelijk 500kg worden en ze zijn heel sterk. Persoonlijk lijkt het mij ook heel moeilijk voor een zelfs grote haai als de Groenlandse haai een gezonde ijsbeer op te eten of zelfs maar te grijpen, zelfs als die zwemt.

maandag 11 augustus 2008

Svalbard Expedition Website Ready

For the English speaking expedition members of the Arctic/Svalbard expedition July 26 - August 6 2008, I have the website with pictures and movies ready:

http://users.skynet.be/fa005983/svalbard/inden.htm

Enjoy.

vrijdag 8 augustus 2008

Svalbard Expeditie Website


De Nederlandstalige website van mijn pas afgelopen Arctica/Svalbard expeditie 2008 is klaar en is on line gezet. Ik raad aan de site eerst volledig te laten laden vooraleer verder te kijken. Voor commentaar kan je altijd terecht op het email adres onderaan de website.

Website: Website Arctica/Svalbard Expeditie: Arthur van Rhee: 25 juli - 6 augustus 2008

woensdag 6 augustus 2008

Svalbard Expeditie Tromso, Brussel





Na een vrij korte tijd in Tromso zijn nog enkelen van ons na de middag vertrokken naar Oslo. Daar heeft dan ieder zijn eigen vlucht genomen naar huis. U begrijpt het al. Ik ben veilig en wel thuisgekomen. Tegen volgende week zal ik een website opzettten met onze avonturen.

For the English speaking expedition members...

I am home again safe. I will have a website ready around next week or so, in Dutch and in English, with pictures and video. So keep tuned.

dinsdag 5 augustus 2008

Svalbard Expeditie Longyearbyen, Tromso



Voormiddag
Locatie: Longyearbyen
WGS84: 78°13'NB-15°36'OL
Het weer: Zonnig, helder
Temp: 9°C,1014,8Hp

Vanmorgen zijn we van boord gegaan en hebben we afscheid genomen van de Akademik Shokalskiy. Voor mij was dit mijn tweede reis naar de poolgebieden met de Shokalskiy en ik kan "mijn trouwe vriend" alleen maar het allerbeste toewensen. Ook Brandon Harvey, die ook voor de tweede keer mijn expeditieleider was, wens ik nog vele mooie reizen toe in de poolgebieden. Brandon en ik hebben van elkaar afscheid genomen met een "hug". Wie weet, zien we elkaar nog wel eens terug...
De expeditiegroep ging jammer genoeg uit elkaar. Sommigen bleven nog in Longyearbyen, maar de meesten hadden na de middag al een vlucht naar Tromso, op het Noorse vaste land.

Namiddag
Locatie: Tromso
WGS84: 69°39'NB-18°57'OL
Het weer: Zonnig, helder
Temp: 16°C,1011,3Hp

Sommigen van ons slapen vannacht in het zelfde hotel, maar de meesten reisden door... Ik vertrek morgen weer naar huis, samen met een paar anderen. Alweer een paar anderen blijven nog een paar dagen in Tromso. Officieel verlaat ik dus morgen het noordpoolgebied. Tromso is de vijfde grootste stad van Noorwegen, met 65000 inwoners. Om zo noordelijk te liggen (69°39'NB), doet dat inderdaad wel een beetje vreemd aan. Tijdens het schooljaar komen daar nog eens 7000 studenten bij die hier aan de universiteit studeren. Met een matige -5 tot -10 graden in de winter valt dat ook nog eens mee. En als je ziet wat voor prachtige omgeving dit is... Vandaag is het vijf augustus. Na een langere tijd met 24 uur licht, zal dit terug mijn eerste nacht worden. Hoewel die nacht hier in Tromso duurt van 22.54 tot 02.45. Die 24 uur licht geeft ook de kans om heel veel te zien in een hele korte tijd. Het hoge noorden is een plaats waar ik zeker nog wel eens wil terugkomen. Wij hadden zonet tijdens het eten een gesprekje waarin de vraag werd gesteld wat het mooiste moment was tijdens deze expeditie... Het mooiste moment tijdens deze expeditie? Gewoon alles. Als ik kon, zou ik overmorgen terug vertrekken...

Hier sluit ik mijn noordpool avontuur af. Morgen zou ik in leven en welzijn, waarschijnlijk volledig uitgeput, weer thuis moeten zijn. Ik heb hier in Tromso de tijd genomen om foto's toe te voegen en de berichten een beetje orderlijker uitzicht te geven. Wanneer ik terug thuis ben, ga ik mijn 2400 foto's en wie weet hoeveel filmmateriaal uitzoeken en in een website gieten. Meer daarover lees je op deze blog en op mijn Antarctica/Arctica blog.

Svalbard Expedtie Isfjorden, Alkhornet, Trygghamna





Dit bericht is een dag later toegevoegd in Tromso.

Voormiddag
Locatie: Alkhornet
WGS84: 78°11'NB-13°59'OL
Het weer: Mistig ongeveer 1km zicht
Temp: 6°C,1015,4Hp

Vanmorgen werden we verwelkomd door een 200-tal noordse stormvogels. Maar het land lonkt en we moesten voorruit. De tundra is prachtig om door te wandelen. Rendieren lieten zich heel gewillig fotograferen, zoals altijd trouwens, maar het prachtige groen was om stil bij te gaan zitten. Plantjes die we nog niet hadden gezien leken er nu ineens wel bij te horen, zoals pool silene en Svalbard papaver. Het was alsof het hier allemaal samen kwam.

Namiddag
Locatie: Trygghamna
WGS84: 78°14'NB-13°48'OL
Het weer: Bewolkt, helder
Temp: 9°C, 1014,7Hp

Eerst hebben we (ik zou bijna zeggen "zoals gewoonlijk") het terrein verkend. Met de zodiac zijn we de hele fjord afgevaren. Een drieteenmeeuw kolonie, een noordse stern kolonie en zelfs een eenden kolonie ware het voornaamste wildlife op enkele rotsachtige eilandjes. Op land werd ons nog wat geologische les gegeven. Ongelooflijk hoeveel verschillende soorten rots en stenen er zijn. Allemaal materiaal dat in de loop van de tijd is afgezet door de gletsjer. De gletsjer hier in Trygghamna trekt zich terug met zo'n 100 meter per jaar.
En dan na onze laatste wandeling terug in de zodiac naar de Shokalskiy. Maar we werden verrast door een zeehond en een jonge baardrob. De zeehond was schijnbaar in een uitstekend humeur. Hij heeft zeker een kwartier rond de zodiac gezwommen. Het was een echte entertainer. Dan werd het tijd om ons terug te trekken op Shokalskiy. Die zoals een oude getrouwe klaar lag om terug naar de haven van Longyearbyen te brengen.

maandag 4 augustus 2008

Svalbard Expedtie Hornsund, Hansbeer, Bellsund





Voormiddag
Locatie: Hansbreen
WGS84: 76°59'NB-15°35'OL
Het weer: Eerst mistig,in 15 minuten was de mist verdwenen en werd het zonnig en helder
Temp: 4°C,1018,8Hp

Het Poolse research station hebben we niet bezocht. We hebben het gebied eerst verkend met de zodiac langs de erg grillige en onherbergzame kust. Het leek wel een geologisch wonder. We hadden onze eerste goede zicht op de papagaaiduikers. Ook eenden, drieteenmeeuwen en strandlopers leken zich niet te veel van ons aan te trekken. De ijsbergen in de baai waren echte kunstwerken. Op bepaalde momenten hebben we ons zo stil mogelijk gehouden. Genieten van de omgeving en de stilte...
Op de Hansbreen gletsjer zelf hadden we ondanks de opkomende mist toch een prachtig uitzicht. Tussen de rotsen naast de gletsjer groeiden dappere planten. Het is ongelooflijk dat in een dergelijke habitat nog planten kunnen groeien.
Tussendoor hadden we nog een lezing van onze expeditie bioloog over walvissen en dolfijnen, mede omdat er de vorige dag een paar walvissen waren gesignaleerd.

Avond
Locatie: Bellsund, Bamsebu
WGS84: 77°34'NB-15°02'OL
Het weer: Mistig, middelmatige zichtbaarheid
Temp: 3°C, 1018,7Hp

Bamsebu is een echte historische plaats, met overblijfselen van walvissen, maar vooral een enorm massagraf van belugas en de hutten van de walvisagers van lang vervlogen tijden. Veel planten profiteren hier van alles wat de toendra te bieden heeft. Het is trouwens toch nog altijd een beetje vreemd om over de toendra te wandelen. Over de sneeuw (witte) meeuw ga ik het later wel hebben...

Dit is waarschijnlijk het laatste bericht dat ik vanop de Akademik Shokalskiy kan posten. Maandagmorgen ochtend (dat is binnen enkele uren) worden alle computersystemen voor de expeditieleden afgesloten. Het volgende bericht komt dus ofwel uit Longyearbyen (5 augustus) of Tromso, op het Noorse vasteland, waar ik nog een dag zal blijven vooraleer naar huis te gaan. Tromso ligt trouwens boven de noordpoolcirkel en kan dus beschouwd worden als noordpoolgebied, hoe vreemd dat ook lijkt. Als dat allemaal niet lukt, zal het eerstvolgende bericht van thuis uit worden gepost (6 augustus). In de dagen die daarop volgen ga ik bij de berichten enkele respectievelijke foto's posten. Een volledige website van het Arctisch avontuur zal tegen het eind van de week op het www staan. Ik ga nogal wat werk hebben met vooral planten te determineren. Jullie zullen alles dus wel zien verschijnen in de volgende dagen.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

zondag 3 augustus 2008

Svalbard Expedtie Barentsoya, Edgeoya, Freemannsundet, Discobukta





Voormiddag
Locatie: Kust Barentsoya
WGS84: 78°59'NB-23°10'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 5°C,1019,0Hp

Ik heb deze nacht eindelijk een keer een deftig aantal uren geslapen (6 dus). De dag begon prachtig met een onbewolkte hemel. We hadden dan ook een fantastisch zicht op de kustlijn van Barentsgoya, met afgekalfde ijsbergen met grillige vormen, maar ook zeeijs op onze weg. Voor degene die dat moois allemaal niet wilde zien, was er een lezing van de expeditie historicus over de "Verovering van de Noordpool". Op een grotere ijsplaat zagen we een moeder ijsbeer met een jong. We hebben ondertussen al meer dan tien ijsberen gezien, maar altijd alleen. Dit was dus de eerste keer dat we een moeder met haar jong zagen.

Locatie: Freemannsundet
WGS84: 78°12'NB-21°24'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 2°C,1018Hp

De Freemannsundet blijft even mooi. Prachtige lichtinval, voorbijdrijvende ijsbergen, en zelfs een paar rendieren op de kust.

Namiddag
Locatie: Discobuta
WGS84: 77°56'NB-21°02'OL
Het weer: zonnig, helder
Temp: 9°C,1018,8Hp

Er leek geen einde te komen aan het stralende weer. Op Discobuta (disco=eend) broeden zo'n 6000 drieteenmeeuwen in een reusachtige kloof. Op de vrij brede en lange kust liggen walvisbeenderen van enkele honderden jaren oud. Walvisjacht begon op Svalbard al in de 16de eeuw. Maar hoe verder de kust op, hoe ouder de walvisbeenderen gedateerd worden, tot zelfs enkele duizenden jaren. Tijdens de laatste ijstijd drukte een massa ijs op dit deel van de wereld en duwde letterlijk de grond naar beneden door het gewicht van het ijs. Na de laatste ijstijd zijn die delen (dat geldt voor veel delen van Scandinavie) langzaam terug omhoog gekomen zodat de kustlijn stilaan omhoog gekomen is. Dit is een proces dat nog steeds verder voortduurt. Dus de walvissen die aangespoeld zijn op de kust van Discobuta duizenden jaar geleden, hebben hun beenderen achtergelaten. Door het omhoogkomen van de aarde is de kustlijn verder opgeschoven en die walvisbeenderen liggen dus veel verder op het land. Op het land groeien knolletjesduizendknoop, sneeuwboterbloem, achtster, en nog andere planten die ik nog moet determineren.

We zijn nu onderweg naar Hansbreen. Er zijn enkele dwergvinvissen gezien door andere expeditieleden onderweg, maar ze waren even snel verdwenen als ze verschenen waren. Ik heb ze zelf dus gemist, zoals de meesten trouwens. Morgen hopelijk meer geluk...

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

vrijdag 1 augustus 2008

Svalbard Expedtie Ten Noorden van Kong Karls Land... In het Pakijs



Locatie: Ten noorden van Kong Karls Land
WGS84: 79°10'NB-28°16'OL
Het weer: licht bewolkt, zeer goed zicht
Temp: 4°, 1018,3Hp

We zijn verrast door het pakijs. De wind bracht pakijs vanuit het noordoosten en de stroming voerde deze nacht pakijs aan vanuit het zuiden. We zijn dus ingesloten (zie ook bericht tussendoor). Voor de bemanning van de Shokalskiy was dat natuurlijk de hel op aarde en ze deden er alles aan om ons uit het pakijs te krijgen, maar we gingen maar langzaam vooruit. Om een voorbeeld te geven: Vanmorgen rond 7.00 waren we op 79°10'NB-28°16'OL en om 16.30 waren we op 79°11'NB-27°45'OL. We hebben daarbij dus nog geen volledige graad naar het westen afgelegd, 31 minuten om precies te zijn. Als je weet dat 1 graad 60 zeemijl is en 1 minuut dus 1 zeemijl (1 graad is 60 minuten), is het dus duidelijk dat we 31 zeemijl (ongeveer 57km) hebben afgelegd in negen en een half uur. Persoonlijk gaf mij dit toch wel een positief gevoel van avontuur. Dit is een expeditie, geen toeristenreisje. Dit is wat de eerste ontdekkingsreizigers in dit gebied ook meemaakten. Het ijs is hier een halve meter tot een meter dik. De Shokalskiy kan daardoor, maar langzaam. Het is natuurlijk wel zo dat we hier niet eeuwig kunnen blijven vaststeken. Wordt dus zeker vervolgd, misschien zelfs in dit bericht.
IJsberen zijn fenomenabele dieren. Een voordeel van vastzitten in het pakijs was wel dat er ook gedurende de hele dag nieuwsgierige ijsberen kwamen kijken. Eentje kwam zelfs tot een afstand van minder dan 10 meter. Een paar andere konden we alleen met de verrekijker bewonderen. Ook zijn er hier nogal wat vogels. Tussen de massa drieteenmeeuwen waren er ook een paar middelste jagers (Stercorarius pomarinus) te zien. Dat is een vogel die niet zo heel veel voorkomt in dit gebied.
Tussendoor waren er nog lezingen van onze expeditie bioloog over de verschillen tussen zuidpool en noordpool, van onze expeditie historicus over de ontdekking van de North West Passage en van onze kayak begeleider over de geschiedenis van de kayak. Die laatste werd onderbroken door een ijsbeer alarm. Een ijsbeer op zo'n 150 meter afstand was uit het niets opgedoken. Het was een jong mannetje die tot bij ons kwam (20 meter), maar zijn nieuwsgierigheid ging snel voorbij toen de zware motoren van de Shokalskiy weer op volle toren begonnen te draaien. Er was ook nieuws over het pakijs waarin we vastzaten. Er zou open water ontdekt zijn en we zetten koers daarnaartoe.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

Svalbard Expeditie Opnieuw Vast in het IJs

Heel kort tussendoor. We zitten nu (Vrijdag 1 augustus 12.00uur) ongeveer 12 uur vast in het pakijs ten noorden van Kong Karls Land. Het pakijs heeft ons verrast en is langs alle kanten door de wind en zeestroming aangevoerd. We gaan heel erg langzaam vooruit, als we niet stilliggen. Even bijvermelden dat we al ijsberen op het ijs hebben gezien, zelfs heel dichtbij. Enkel een gedeeltelijke eclips gezien, en dan nog maar een paar keer door de 99 percent bewolking. We hebben toch iets ervan gezien... Meer nieuws volgt zo snel mogelijk.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

Svalbard Expeditie Kvitoya





Dag: 31 juli 2008. Door technische moeilijkheden is dit bericht later doorgezonden

Locatie: Kvitoya Eiland
WGS84: 80°03'NB-31°12'OL
Het weer: Bewolkt, maar goede zichtbaarheid
Temp: 0°C, 1017,5Hp

Kvitoya is het meest oostelijk gelegen eiland dat nog net bij Svalbard gerekend wordt. Het eiland is ongeveer 700 vierkante kilometer groot en is voor 99% bedekt met ijs. Aan land gaan zou hier heel gevaarlijk zijn, niet alleen omwege van het ijs zelf, maar ook omdat de ijsberen hier letterlijk uit het ijs kruipen. Het is zeer uitzonderlijk dat een expeditie zo ver naar het oosten gaat, maar in het kader van de eclips is dit natuurlijk een uitzondering. Meestal wordt de zee tussen Kvitoya en de rest van Svalbard geblokkeerd door zeeijs. Er was gedurende de dag dan ook een lezing door onze expeditie geoloog over zeeijs.
Vroeg in de morgen waren er walrussen te zien in het water en een paar zeehonden op het ijs. Een extra mooi beeld was een zwemmende walrus moeder die haar jong op haar rug droeg.
Kvitoya was voor de eclips ook het "point of no return". Nu moest er een beslissing gemaakt worden of we de extra 500 zeemijl zouden afleggen om de eclips te zien. Er werd druk overlegd op de brug met de laatste weerkaarten en satellietbeelden bij de hand. Het weer voorspellen in het noordpoolgebied (in het zuidpoolgebied trouwens ook) is geen lachertje. De beslissing viel om 12.52. Er was besloten om geen omweg te maken voor de eclips, omdat de weesomstandigheden op de plaats waar de eclips het best te zien is, zo slecht was dat er toch niets te zien zou zijn. Voor mij persoonlijk is de eclips zeker geen prioriteit. Het zou mooi meegenomen zijn, maar als de eclips niet te zien zou zijn door het slechte weer, of als we niet in een goede positie zouden raken door het vele en dikke zeeijs, dan was dat voor mij geen enkel probleem. Ik heb al gemerkt dat ik uren naar het pakijs kan staren, speurend naar wildlife...

En maar goed ook. Na de lezing van de expeditie bioloog over zeehonden en ijsberen, werden we op het ijs verwelkomt... 17.45. Als je van de duivel spreekt... Een grote ijsbeer was op het pakijs naar een prooi aan het zoeken. Schijnbaar vond hij ons interessant genoeg om eens dichterbij te komen snuffelen. Hij kwam erg dichtbij en dat leverde prachtig beeldmatriaal op. Het gebeuren was gewoon fenomenaal. Zodra ik weer thuis ben zal ik hier een van de filmpjes en foto's posten. Sommigen hebben zo'n 100 foto's genomen of zelfs meer.

Na het bezoek van de ijsbeer heb ik mij eens geconcentreerd op de drieteenmeeuwen die de Shokalskiy al een hele dag volgen. Hoewel die erg snel alle kanten uitvliegen, heb ik toch een paar goede foto's kunnen maken. Wanneer de Shokalskiy het ijs breekt, komen er nogal wat vissen vanonder het ijs vandaan. Het is alsof de meeuwen dat weten en ze eten er gretig van. De vissen zelf vluchten dan ook alle kanten op.

We zijn langs de noordkant van Kong Karls Land langzaam maar zeker dwars door het pakijs terug naar het westen aan het gaan. Terug naar de grotere eilanden van Svalbard. We moeten wel dwars door vrij dik ijs. En als je vast zit in het pakijs, gebeuren er de meest wonderlijke dingen. Schijnbaar was de Shokalskiy erg interssant voor een jonge ijsbeer die recht op ons toe kwam gelopen. Het was 22.30 (niet vergeten: het is hier 24 uur licht). Deze ijsbeer bleek wel heel nieuwsgierig. Hij begon zowaar te poseren voor ons, snuffelend met zijn neus in de lucht. We konden onze ogen niet geloven. Na een tiental minuten had hij er schijnbaar genoeg van. Hij liep een beetje verder, maakte een kuil in het ijs op zo'n 40 meter van onze positie en ging slapen. Onvoorstelbaar... Hier zijn gewoon geen woorden voor. Het is nu echt wel jammer dat ik nu nog geen foto kan uploaden. Even geduld dus...

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

donderdag 31 juli 2008

Svalbard Expeditie Vast in het IJs



En dan gebeurde het...

Op 79°59'NB-32°11' op donderdagnacht om 00.07, zaten we vast in het ijs. Dat was natuurlijk heel avontuurlijk voor ons (de expeditieleden), maar iets minder voor de kapitein en zijn bemanning. Ik was er live bij en het heeft mij dan ook veel plezier gedaan dat ik niet ben gaan slapen. Het leverde in elk geval mooi beeldmateriaal op. Er zat natuurlijk ook een gevaar aan. Als we zouden worden ingesloten door ijs dat de Shokalskiy niet meer aankan, dan... Tja... Lieve vrouw en kinderen, ik zit vast en ik kom voorlopig nog niet naar huis...
Maar de Shokalskiy bewees nog maar eens dat het een stevig schip is en om 00.12 ging het schip alweer verder. Om 00.17 had de kapitein het schip al uit het ijs gekregen. Well done. Spasiba.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

woensdag 30 juli 2008

Svalbard Expeditie Nordaustlandet, Kvitoya





Locatie: kust Nordaustlandet
Momentopname: 79°10NB-23°43OL
Het weer: Bewolkt
Temp: 3°C, 1018,9Hp

Het overgrote deel van het zuiden van Nordaustland is een grote gletsjer. We zijn langs de kust gevaren met de Shokalskiy. We hadden een prachtig zicht op de meer dan 50 meter hoge ijsmuur die ongeveer 150km lang is. Er leek geen einde aan te komen. In de verte in het zuiden hadden kregen we een glimp van Kong Karls Land. Met die enorme ijsmuur krijg je natuurlijk nogal wat ijsbergen die afkalven, maar omdat de ijskap op Nordaustland nogal goed stabiel blijft, was er veel meer zeeijs te zien dan afgekalfd ijs. Af en toe voelden we de schok van een ijsberg die de Shokalskiy deskundig opzij werkte. Dat was alweer een mooi bewijs dat de Shokalskiy in het poolgebied wel degelijk zijn mannetje kan staan. Zo gingen we door de Erik Eriksenstretet op weg naar Kvitoya Eiland. De massa ijsbergen waren een geweldig zicht en prachtig om foto's te maken. De ijsbergen kwamen in alle mogelijke vormen en er waren er zelfs enkele prachtige glanzende blauwe bij.
Terwijl we onderweg waren was er nog een korte lezing van de expeditie bioloog over de Arctisch voedselketen. Vlak voor deze lezing kwamen we in meer open water waardoor de wind snel toenam en op het bovenste observatiedek werd het al snel redelijk gevaarlijk. Geen risico nemen is hier de boodschap. En met de waarschuwing van de expeditieleider gingen ook de laatsten op het lagere observatiedek terug naar binnen. Na de middag hebben de meesten van ons wat gerust. Het zijn vermoeiende dagen... We hebben goede vooruitgang geboekt. We zijn voor op schema. Het meeste ijs dat ons zou vertragen is door de wind afgevoerd. Als alles zo verder gaat, kunnen we zeker op een goede positie komen om de eclips te zien. Maar dit is het noordpoolgebied, dus het weer, het ijs en alle andere omstandigheden kunnen binnen het uur veranderen. Om de eclips te zien moet het eerst en vooral helder weer zijn...
Tussendoor nog een lezing van de expeditie historicus over de exploratie van Oost-Svalbard.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

dinsdag 29 juli 2008

Svalbard Expeditie Alkefjellet, Hinlopenstretet, Sorgfjorden, 80°NB, Khlebnikov





Locatie: Alkefjellet
WGS84: 79°35NB-18°36OL
Het weer: Het eerste uur was het helder, maar daarna kwam de mist opzetten, bij een matige wind
Temp: 4,0°C, 1013,7Hp

Het was een heel drukke dag vandaag, dinsdag 29 juli. We zijn een kijkje gaan nemen bij Alkefjellet. In het Engels noemen ze dat "Mount Gillemot". Gillemot is het Engelse woord voor zeekoet. Op de rotsen van Alkefjellet broeden naar schatting 60000 zwarte zeekoeten. Een ongelooflijk zicht. Het is alsof de rotsen voor deze zeekoeten zijn ontworpen. De kliffen, tot 100 meter hoog, leken niet te eindigen. Overal vlogen de zeekoeten af en aan met eten voor hun jongen. Zwerm is het woord dat ik zou willen gebruiken... Maar ook zeekoeten hebben vijanden. We hebben nogal wat grote burgemeesters gezien

Locatie: Sorgfjorden
WGS84: 79°54NB-16°46OL
Het weer: Bewolkt
Temp: 4,0, 1015,4Hp

We zijn na het bezoek aan Alkefjellet door de Hinlopenstretet naar Sorgfjorden gevaren. Ondertussen was er een lezing van de expeditie geoloog over de verschillende vormen van ijs. Diep in de Sorgfjorden zijn we dan aan land gegaan. Het was en zal de plaats zijn het meest noordelijkst waar wij aan land zijn geweest (79°54NB, 1127km van de Noordpool). Noordse sternen, onze eerste poolvos, rendieren, maar ook en vooral bloeiende planten als de kompasplant, spinneplant, en verschillende saxifraga. Het is onvoorstelbaar dat er hier in dit onherbergzaam deel van de wereld zoveel mooie bloemetjes staan. We hebben hier in het kader van het "Clean Up Svalbard" project een groot stuk van de kust opgeruimd. Het gaat hier niet over rommel dat achtergelaten wordt door toeristen, maar over aangespoelde rommel. Toeristen komen hier eigenlijk nooit. De rommel, zoals flessen, visnetten, plastiek, enz, worden meegenomen door de Arctische stromingen, net zoals de enorme hoeveelheid aangespoeld hout dat vanuit Siberie door de Arctische stroming is meegevoerd naar Svalbard en daar is aanspoeld. We hebben onszelf dus ook nog heel nuttig gemaakt. Ikzelf heb een groot, zwaar visnet meegesleurd en zo had ik ook het gevoel wat het gevoel zou zijn om in het noordpoolgebied een slee verder te sleuren. Echt wel serieus vermoeiend maar het was het echt wel waard... en voor het goede doel.

Locatie: 80°NB

Om 18.02 hebben we de 80° noorderbreedte overschreden. Iedereen op de brug van de Akademik Shokalskiy, en daarna natuurlijk in de bar voor een feestje. Om 20.25 hadden we een rendez-vous met de Khlebnikov, een grotere ijsbreker, met twee helikopters aan boord. Materieel van de Shokalskiy werd door de staf van de Khlebnikov opgehaald. Het was een spectaculaire en nooit gebeurde ontmoeting in het Arctisch pakijs. De expeditieleden op beide schepen begroetten elkaar en namen foto's van elkaar. Het was ook de meest noordelijke locatie van onze expeditie: 80°14NB-16°06OL, 1085km van de Noordpool. De ontmoeting met de Khlebnikov duurde 20 minuten. Daarna ging de Khlebnikov naar het westen en wij (Shokalskiy) gingen terug naar het zuiden.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

maandag 28 juli 2008

Svalbard Expeditie Edgeoya





Locatie: Edgeoya-Freemannsundet
WGS: 78°05NB - 20°45OL
Ongeveer 1300km van de Noordpool
Helder weer, uitzonderlijk zonnig (meestal is het hier dichte mist en je ziet dan geen steek)
Temperatuur: 4,6°C, 1021,2Hp

Even nog opmerken dat er wat vertraging op mijn berichten kan zijn. Wij hebben hier natuurlijk geen breedbandverbinding waarmee we continue on line zijn. Dit bericht is op de scheepsserver gezet op maandag 28/7/2008 rond 21.30.
We zijn ondertussen 3 dagen op Svalbard, waarvan 2 onderweg. Vanmorgen zijn we langs de west kust van Edgeoya gegaan tot bij de ingang van de Freemannsundet. Edgeoya is het eiland van de Svalbard archipel dat het meest zuidoost ligt en is met zijn 5030 vierkante kilometer het derde grootste eiland van de groep. Edgeoya is het meest bekend om het Soraust Svalbard Nature Reserve. De Freemannsunded is een smalle "straat" tussen Edgeoya en Barentsoya. In het begin van de "straat" zijn we voor anker gegaan voor een zodiac cruise en ook om aan land te gaan. De groep werd in twee kleinere groepen verdeeld.

1. Zodiac cruise

Een zodiac cruise is handig en makelijk om vanop het water langs de kust te varen om zo de kust te verkennen. Zo storen we de natuur het minst en kunnen we op een veilige manier het "wildlife" bestuderen. Tijdens de zodiac cruise vandaag hebben we voor het eerst Spitsbergen rendieren gezien, en verschillende ganzen op het land. Toen plots het ijsbeeralarm afging hebben we ons gehaast naar de locatie waar de ijsbeer was gesignaleerd. Dat was uiteraard belangrijk voor de groep die aan land was (veiligheid). Dit om twee redenen. Eerst en vooral om de ijsbeer in het oog te houden en te zien in welke richting hij ging. Een mogelijke evacuatie werd al direkt voorbereid. En ten tweede was het natuurlijk een prachtige kans om een ijsbeer te zien. Dat leverde natuurlijk prachtig beeldmateriaal op. Ik vrees dat jullie een tijdje moeten wachten op die beelden... Fantastisch. Het was een ijsbeer mannetje, goed doorvoed, in een woord een prachtdier.

2. Aan land

Aan land hebben we een kolonie walrussen bezocht. Heel voorzichtig... Maar de meeste van de 40-tal walrussen lagen in de zon te luieren. Enkel een tiental was in de zee aan het spelen. Het leverde alweer prachtige plaatjes op. Een beetje verder was een veld met paarse saxifraga. Het was een veld zo groot als een voetbalveld, dat ook nog eens bezaait was met een massa beenderen. Of er een relatie is tussen de saxifraga en de beenderen weet ik niet, maar het was wel opvallend dat ze alleen in combinatie schenen voor te komen. Dat was heel vreemd. Maar ja, dit is het noordpoolgebied... (Nota achteraf: de planten gebruiken de beenderen als voedsel, als een soort meststof dus.)

In de late namiddag was er nog een lezing van de scheepshistoricus over de geschiedenis van Svalbard. Heel interessant.

Op dit moment zijn we verder onderweg naar het noorden door de Olgastretet in de richting van de Hinlopenstretet. Het is stralend weer, heel uitzonderlijk, zelfs ongelooflijk. In de Olgastretet hebben we al een massa ijsbergen gezien. Deze ijsbergen zijn echter bevroren zeeijs en dus niet afgekalfd van een gletsjer. Ze zijn veel dunner en kleiner. Morgen zouden we een ontmoeting hebben met de Klebnikov, een veel grotere ijsbreker. Dat zal pas echt spectaculair zijn. Dan kan je pas echt goed zien hoe klein de Shokalskiy is. Meer daarover morgen... Tot dan.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

zondag 27 juli 2008

Svalbard Expeditie Hornsund





Locatie: Hornsund/Svalbard
WGS84: 76°59'NB-16°33OL
Het weer: Helder weer
Temp: 6°C

Eerst en vooral verontschuldig ik mij voor eventuele schrijffouten. Soms moet dat hier heel snel gaan. We hebben nogal een druk programma. Ik weet niet hoe de berichten eruit zien, maar als je HTML tags ziet, of het is een doorlopende tekst... ook daarvoor mijn verontschuldigingen. En dit geldt dan ook voor de rest van de tijd tot ik weer terug ben. Ik zal de fouten er dan wel uithalen.
Even iets heel kort over de expeditiedeelnemers. We zijn met 45 uit 9 landen, waarvan de meesten Brits. Ik ben de enige Belg. Opmerkelijk is dat een van de expeditiedeelnemers jaren bij de British Antarctic Survey (BAS) op Antarctica heeft gewerkt. Een vrij groot deel van de expeditiedeelnemers (mijzelf inclusief) is trouwens al op Antarctica geweest. Het lijkt erop dat we met een redelijk ervaren groep zijn. Dat versnelt natuurlijk bepaalde te volgen procedures. Om veiligheidsredenen worden we in kleine groepjes verdeeld. Er is ook nog een groep kayakkers. En nu naar de orde van de dag:
De Hornsund fjord is de meest zuidelijk gelegen fjord van Svalbard. Er monden nu nog 8 gletsjers in uit. We zijn voor anker gegaan. Het is een prachtige omgeving, met veel ijsbergen van allerlei vormen, machtige gletsjers en sporen van een ijsbeer die we met de verrekijker konden zijn. Na de middag was er een zodiac cruise, waarbij we de omgeving die we 's morgens hadden gezien van ver, van dichterbij zijn gaan bekijken. Even bijvermelden dat om veiligheidsredenen we niet te dicht bij de gletsjers zijn gekomen. We hebben wel twee prachtige afkalvingen gezien (ijs dat van de gletsjer afbreekt en in het water valt). En het was duidelijk dat er veiligheidsregels zijn met reden. Maar het gaat allemaal zo snel dat tegen de tijd dat je je camera in de aanslag hebt gebracht, is het al voorbij. De spanning steeg toen we van dichtbij alweer andere sporen ontdekten van een ijsbeer. IJsberen zijn prachtige dieren, maar ook levensgevaarlijk. In het hele noordpoolgebied (dus ook op Svalbard) kan de mist ineens plots opzetten en een GPS toestel is bijna een noodzaak. Zoals je al kan vermoeden werd onze geest voor avontuur aangemoedigd toen de Shokalskiy in de mist uit het zicht verdween. Na een tweetal uren werd de zodiac cruise dan ook afgeblazen. Iedereen is veilg weer aan boord. Het anker wordt gehesen en we keren verder zuidwaarts om verder rond Svalbard te varen langs de zuidkant. Haast is zelden goed, maar als we de eclips willen halen moeten we in een positie zijn tussen Svalbard en Franz Josef Eiland op 1 augustus tussen 9.45 en 10.00. en dat om de volledige zonsverduistering mee te maken. Alles hangt wel van het weer af. De beste positie voor de eclips ligt niet direct op de gebruikelijke route. We hebben net een korte, maar heel interessante introductielezing gehad van onze begeleidende zeebioloog over "vogels op en rond Svalbard". En vogels hebben we hier ondertussen al heel wat gezien. OK. We zijn weer onderweg. Groeten aan het thuisfront. Op naar de volgende afzetplaats.

Sent to you over a satellite phone using GMN XGate software.
Please be kind and keep your replies short

zaterdag 26 juli 2008

Svalbard Expeditie Onderweg



En daar gaan we dan Binnen een uur vertrekken we aan boord van de Akademik Shokalskiy. We hebben de verplichte veiligheidscursussen achter de rug, een heel lekkere maaltijd, en sommigen zoeken al hun bed op na deze vermoeiende dag. Alle vermiste bagage van sommige expeditieleden is aan boord aangekomen en we kunnen vertrekken. Het is een fijn weerzien met de Akademik Shokalskiy. Sommige delen zijn zelfs vernieuwd. Ik kan van hieruit geen foto doorsturen. Die hebben jullie dan nog te goed. Ik zal alle beeldmaterieel later wel toevoegen. Als alles dus goed gaat, ben ik morgen weer op de afspraak. Goede nacht.

Sent to you over a satellite phone using GMN's XGate software.
Please be kind and keep your replies short